In rep en roer

“Wie bellen er toch steeds?” vraagt Karin. “Oh, dat zijn farmaceuten”, antwoordt Guus, “ze zijn in rep en roer omdat ze een prijsofferte moeten indienen voor de inkoop van stollingsmiddelen. Ze willen precies weten wat de NVHP daarvan vindt en of we ook invloed hebben. Op het congres van de hemofiliebehandelaren in Parijs, begin februari, werd de NVHP ook steeds aangesproken”.

“Wat vertellen jullie dan?” wil Karin nieuwsgierig weten. “We wijzen ze op onze uitgangspuntennotitie” reageert Guus. “Die kennen ze natuurlijk wel. Net als deze blog, die hebben ze ook allemaal gelezen. Maar de uitgangspuntennotitie, dat is waar we onze inbreng op baseren natuurlijk”.
Zo ongeveer stel ik me voor hoe het er bij de nieuwe voorzitter van de NVHP (Guus Wijfjes) thuis aan toe gaat.

Op stel en sprong
Kort ervoor was ook de NVHP-werkgroep bekostiging een beetje in rep en roer. De hemofiliebehandelcentra hadden laten weten voor het eerst gezamenlijk stollingsmiddelen in te gaan kopen. Maar vanwege de verloopdatum van een aantal contracten moest dat op stel en sprong. Of een ‘gebruikersgroep’ – met daarin de specialisten van de hemofiliecentra en twee vertegenwoordigers van de NVHP – binnen een week wilden aangeven wat de eisen zouden moeten zijn waar de stollingsmiddelen en de fabrikanten aan dienen te voldoen. En zo zaten de NVHP-werkgroep bekostiging en de voorzitter van de werkgroep Onderzoek en Zorg in de eerste week van januari om 18.00 uur bij elkaar om onze inbreng te bespreken. Even tussendoor, 18.00 uur is de gebruikelijke vergadertijd van de werkgroep en altijd eten we het gebruikelijke kopje NVHP-soep en een NVHP-broodje. Voor dit overleg was er al contact geweest met
de specialisten. En zoals we al dachten hadden we een gezamenlijk belang, namelijk de kwaliteit van zorg bewaken en niet alles overlaten aan het prijsmechanisme.

Haasje repje
Kwam voor de NVHP alles op stel en sprong, ook voor de hemofiliebehandelcentra was het een kwestie van haasje repje. Want of ze nu echt geheel vrijwillig op zo’n korte termijn besloten hebben over te gaan tot een gezamenlijk inkoopproces valt nog te bezien. Het is niet ondenkbaar dat de zorgverzekeraars – die eerst het initiatief hadden maar dat later over hebben gelaten aan de ziekenhuizen – de hemofiliebehandelcentra ook onder druk hebben gezet door lagere vergoedingen aan te kondigen. Want hoewel de verzekeraars ons lieten weten voorlopig pas op de plaats te houden, zou dat toch zomaar kunnen.

Hoe dan ook er ontstond de nodige beweging; en dat is ook de letterlijke betekenis van ‘rep en roer’. Een enigszins chaotisch proces is het nog wel. Maar tegelijkertijd biedt het de mogelijkheid voorzichtig te beginnen en het gezamenlijk inkoopproces stap-voor-stap te verbeteren en vorm te geven.

– Wordt vervolgd –

Dik Kruis is al jaren betrokken bij de NVHP, zijn zoon heeft namelijk hemofilie. Een tijdje terug sloot Dik zich aan bij de werkgroep Bekostiging, waar hij nu voorzitter van is. Vanuit zijn rol in die werkgroep gaat hij ons regelmatig bijpraten over zijn belevenissen en de voortgang bij de projecten die daar lopen. Lees zijn vorige blog hier. Waarom? Lees er hier meer over.